Anastazja, jestem

eehhh. może tak zacznę. pewnie nikogo to nie zdziwi jak napisze, że jest śmiesznie, dziwnie i niezbyt fajnie? od ostatniego posta zbyt wiele się nie zmieniło. rzygać mi się chce, jak pomyśle, że najlepsze czasy, najlepsze lata już nie wrócą, rzygać w przenośni, po prostu czuje się dziwnie na myśl, o przeszłości, tak jakby zarazem ciesze się ze wspomnień, bo są, ale i straszliwie żałuje, że to co było już nie wróci, w tym momencie czuje taką niemoc, taką kompletną bezradność. Święta. właśnie... to one mi o wszystkim przypominają, o tym cieple, przyjaciołach, dziecięcej frajdzie, Mikołaju. Przyjaciele się zmienili, ciepło przemienia się w chłód, beztroska w poważne życie, a Mikołaj ? przecież nie istnieje. bolą mnie wspomnienia, nie dlatego, że było coś złego, absolutnie nie, wręcz przeciwnie, to był najwspanialszy okres w moim życiu, jeszcze kilka lat temu, boli mnie to, że do tego nie wrócę, że nawet wspomnienia po woli odchodzą, nie chce tego, chce poczuć się jak dawniej, a wiem, że nie mam szans i to właśnie mnie boli.

i jakiś outfit :
(bluzka-Camaieu;legginsy-NY;buty-NY)





od kilku dni tylko i wyłącznie:
bon iver - skinny love